داریوش جان

کجای این جنگل شب پنهون میشی خورشیدکم
پشت کدوم سد سکوت . پر میکشی چکاوکم

چرا به من شک میکنی . من که منم برای تو
لبریزم از عشق تو و سرشارم از هوای تو

دست کدوم غزل بدم . نبض دل عاشقمو
پشت کدوم بهانه باز پنهون کنم هق هقمو

گریه نمیکنم نرو 
اه نمیکشم بشین
حرف نمیرنم بمون
بغض نمیکنم، ببین

سفر نکن خورشیدکم . ترک نکن منو نرو 
نبودنت مرگ منه ، راهی این سفر نشو

نذار که عشق منو تو اینجا به اخر برسه
بری تو مرگ من از رفتن تو سر مبرسه

گریه نمیکنم نرو 
اه نمیکشم بشین
حرف نمیرنم بمون
بغض نمیکنم ببین

نوازشم کن و ببین عشق میریزه از صدام
صدام کن و ببین که باز غنچه میدن ترانه هام

اگر چه من به چشم تو کمم ، قدیمیم ، گمم
اتشفشان عشقم و دریای پر تلاطم ام

گریه نمیکنم نرو 
اه نمیکشم بشین
حرف نمیرنم بمون
بغز نمیکنم ببین